شعرها و نامه های مهرداد محمدی

شعرها و نامه های مهرداد محمدی

شعر، نامه و دست نوشته
شعرها و نامه های مهرداد محمدی

شعرها و نامه های مهرداد محمدی

شعر، نامه و دست نوشته

سارا

شعری که هرگز نگفتم تقدیم چشمان ساراست

شعری که در حد من نیست ، شعری که همرنگ دریاست

 

سارا که از صبح تا شب کنج اتاقی نشسته

سر تکیه داده به دیوار یکریز غرق تماشاست

 

 سارا که انگار دیگر ، تصمیم کاری ندارد

 فهمیده بیهوده اما ، هر روز دلخوش به فرداست

 

فردا که برگردد اینجا مردی که سالی ست رفته

مردی که برگشتن او ، از احتمالات بی جاست

 

مردی که از روز رفتن تنها دو خط نامه داده

تنها دو خط نامه ای که هر روز در دست ساراست :

 

 

من برنمی گردم آنجا سارای اندوهگینم

مادر به من گفت : بابا ناراضی از وصلت ماست

 

مادر به من گفت : بابا راضی به بیکاری ام نیست

سارا گناه من و تو ، افکار مامان و باباست

 

من دوستت دارم اما دست خودم نیست دیگر

هر چند هم ما بخواهیم تصمیم در دست آنهاست 

 

سر تکیه داده به دیوار ، سارا و فهمیده حالا

این مشکل از روز اول راه حلش ترک دنیاست !

 

                           []

فردا همه اهل کوچه ، آخر چرا آی سارا ؟!

سارا که حرفی ندارد ، سارا که از دار بالاست   

شاعر

جهان

غصه ی ما را نمی خورد

دل هیچ کوچه ای

              به یاد ما تنگ نمی شود

هیچ مغازه ای

              به خاطر خانه نشینی ما 

                        بسته نمی شود

و همه ی مردم

         رأس ساعت قرار همیشگی

                        دنبال دلخوشی های شان  می روند

امّا من

        به خاطر تو از کار می افتم

                         سراغی از کوچه نمی گیرم

                          به هیچ مغازه ای نمی روم

و رأس ساعت هیچ قراری

               لباس نو نمی پوشم ، عطر نمی زنم 

                   و کلی مقابل آیینه نمی ایستم

                  تا خانه نشین رؤیا های تو شوم

                           تا ثابت کنم                                      

شاعران دروغ نمی گویند

بگذار

         یکبار هم که شده

         کسی از خودش مایه بگذارد

من اگر تباه تو شوم،                      

                        شاعرت بوده ام...