چهار نامه ی کوتاه به نشانیِ خودم

1-

حالا آنقدر بمان

تا بپوسی

دلِ زبان نفهمِ عاشق

2-

روزنامه ها

سالهاست خبر مرگت را آورده اند

امّا تو هی

   شب و روز را به هم بدور

امّا تو هی بسوز

    کنار جنازه یِ بلاتکلیف اینهمه کاغذ

                   که شاعر کرده ای

3-

نه کسی راه گم می کند

نه این خطّ ِ بی شماره

          زنگ می خورد

جزیره یِ منزویِ اینهمه شعر!

4-

حالا که فهمیدی

بی خیالِ آنهمه خیال

          راحت بمیر!

تبریز – آذر 92