ختمی و مریم

ای بافته نظاره ات از ختمی و مریم

تن شسته در آرامش سکرآور زمزم

ای با تورسیده به تفاهم غم و شادی

وی در تو نشسته به توافق شب و روزم

زیبا شدی آنگونه که پیش از تو ندیدند

حیران شده یک شهر ، از آنگونه که من هم 

تو ، وارث آن ثانیه ی وسوسه ریزی

من ، باقی بی صبر عطشناکی “ آدم ”

روزی به خدا می رسی و می روم از خویش

ای در تو شراب همه ی عمر ، فراهم

حافظ چو تو را داشت که چون قند غزل گفت

ــ یاری که در او ریخته شیرینی عالم … ــ