***

تو سرزمینی نیستی که تصاحبت کنم

          قله ای نیستی که فتح شوی

         خانه ای نیستی

                که سندت مال من شود

اگر نگذارند باشی

              پیر شدن به پای خیالت که کاری ندارد

فرقش این است

    کمتر مزاحم اوقات خدا می شوم

    کمتر استخاره می کنم

    اصلاً فال حافظ می خواهم چکار ؟

نه سر به سر دیوارها می گذارم

                        نه دل به جاده ها می سپارم

نه نمازم قضا می شود

                      نه دم به دقیقه

                           خواب از سر خودکارم می پرد

          این همه امام زاده هم از دستم راحت می شوند

کار و کاسبی به چه دردم می خورد

 دیگر اتاق فرمان تذکر نمی دهد :

 “  آقا ! گوینده رادیو هستی مثلاً

          مردم  گناهی  ندارند

                      که تو مثل مرده ها حرف می زنی

          حواست کجاست ؟ ”  

وسط خیابان جام جم

            خانم جوانی بوق نمی زند که :

                “ اینجا تهرونه نه دهات حضرتعالی”

من

  همین اتاق ساکت کوچک می نشینم

                         یک لامپ صد وات هم کافی ست

                       که عکس تو را ببینم

                بیش از این مگر از خدا چه می خواهم ؟

                     [] []

حالا فرض کن که باشی

                 فرض کن

                      تیر دعایی کارگر شد و تو آمدی

نه همسایه ها چپ چپ نگاهم می کنند

                   مادر آش نذری درست می کند

همه فکر می کنند

                و سامان گرفته ام

خیال شان تخت می شود

                که من خودم را نمی کشم

       بعد می روند خانه هایشان

                     و خدا را شکر می کنند

                      [] []

چه فرق می کند ؟

       خوشبختی مگر همین نیست

                    که من برای تو گریه کنم

                             شعر بگویم ، ترانه بخوانم

                                    سردرد بگیرم

خوشبختی

        مگر همین ساعات مثل هم نیست 

که من منتظر نامه ای هستم

                      که تو پست نمی کنی !

منتظر تماسی

             که نمی گیری !

خوشبختی

        مگر فکر کردن به چیزهای خوب نیست

  “  باغ ملی”  ،“ ارامنه ”

 “  نامه”   ،“ عطر”  ،“ شجریان ”

 “  فروغ  ” ،  “ چای” ، “ رادیو ”

فکر کردن به اینکه

                 تو عروس آینه ها شده ای

به اینکه

          50 سال دیگر

من نیستم و تو

           خوشحالی که :

 “دیدید دروغ نمی گفت ”

 بگذریم

      سعی نکن قانعم کنی

                       همین خوب است