چرا چنین شده ای!؟

چرا چنین شده ای که جهان به کام تو نیست

و رنگ و بویی از آن عشق در کلام تو نیست

چرا شبیه همیشه میان خلوت ما

برای خواندن شعری طنین گام تو نیست

مرنج اگر نرسیدی به آرزوی دلت

تو عاشقی و به جزعشق در مرام تو نیست

تو را چنان که تویی مثل خویش می فهمم

که ماه خواب و خیا لت شریک شام تو نیست

بگو دوباره بگو از نگار و یار و بهار

که روزهای نرفته تهی زنام تو نیست

خمار یک غزلم من چنان که دل ببرد

شراب شعری از آن سان به جز ز جام تو نیست

بیا دوباره برایم زغربتت بنویس

که در صبوری و دوری مرا دوام تو نیست